Amu's thoughts

                 26 जानेवारी भारताच्या इतिहासातला एक महत्वाचा दिवस ,उद्या सर्वत्र झेंडा वंदन होईल,देशभक्तीची गीते गायली जातील,इतकेच काय तर चित्रपटही सर्व देश भक्तीचेच,छोटी छोटी मुले आपल्या स्वच्छ आणि निरागस हृदयात देशाची मोठी प्रतिमा तयार करतील,सर्वत्र झेंडे घेऊन फिरणारे लोक,काही विकणारे तर काही खरेदी करणारे,सर्व देशभक्ती मध्ये रंगलेले  ,नेहमी प्रमाणे देशाशी देणं घेणं नासर्यांनाही देशप्रेम सुचेल,आज हातात झेंडा असेल आणि उद्या? उद्या काय?      उद्याचा दिवसाचं काही वेगळा, तोच झेंडा उद्या घराच्या कोपऱ्यात केविलवाणा पडलेला असेल.का ही अवस्था झाली आमची? देश प्रेमाचंही प्रदर्शन? तेही एका दिवसा पुरत मर्यादित,रोज कुणाला वेळ भेटतो म्हणा देशाचा विचार करायला,पण या दिवशी तरी करा, 31 ला जसा गेल्या वर्षाचा चुका मोजतो,तसंच मी मागील 26 जानेवारी ते आज पर्यंत किती देशाचा विचार केला?कधी विचारलय मनाला ? भारत ज्यासाठी असंख्य लोकांनी हुतात्म्य पत्करले,आणि हो जाती धर्म सोडून फक्त देशासाठी लढले,पण इतकं करून मिळवलं काय? न त्यांचे आत्मे तृप्त न आमचे! सांगायला आम्ही आमचा इतिहास खूप मोठा सांगतो,पण त्यातून आ

                                              frankly speaking i just don't want to discuss the annoying issue happening in Maharashtra. Because if i say some thing then some people will Show a finger to my cast, But during this i realise some things which i think most of us have felt and faced during last two days. and only that thing provokes me to write something.         friends  Don't you think that we have no reason to think about why this happened and who did it, and it did not have any use,but the state shakes and burned.Our country is the biggest youth power,but some peoples are trying to swivel them in wrong way.i think its can be political game and and people like us have to stay away from it.At such a sensitivity, we have to focus on reducing things rather than increasing it.Nowadays, people do not even think about themselves, due to this the destruction of such destructive people.               We need to remember that we are Indians first,our religion